Feja Katolike Histori të vogla dhe të bukura për shpirtin

. DORA.

Një fëmijë doli të bëjë pazarin për ***** e vet.
U bë i saktë dhe i kujdeshëm.
Bakalli, për t’ia shpërblyer zellin e tij, mori nga dollapi një kuti plot me karamele, e hapi dhe ia dha ato fëmijës.
“Merre! O vogëlushë!”
Fëmija mori vetëm një karamele dhe bakalli e inkurajoi atë duke thënë:
“Merre të gjithë ato karamele që i zenë dora jote!”.
Fëmija e shikoi atë me sytë e tij të mëdhej dhe tha:
“Ah! Atëherë, merri ti për mua!”
“Pse?” vijoi bakalli.
“Sepse dora jote është më e madhe

SHKO TI PËR MUA.

Zakonisht një burrë i thoshte gruas së vet
çdo dielë në mëngjes:
“Shko ti në Kishë e lutu për ne të dy!”
Edhe miqëve u thoshte;
“Nuk ka fare nevojë që të shkoj në Kishë.
Gruaja ime shkon dhe lutet për të dy!”
Një natë ky burrë pa një ëndërr.
Me gruan e vet te dera në parajsë
prisnin që të hynin brenda.
Dalëngadalë dera u hap
dhe dëgjuan një zë që i thoshte gruas:
“Ti mund të hysh për të dy!”

Gruaja hyri dhe dera u mbyll përsëri.
Burri u shqetësua dhe u friksua për së tepërmi,
Dhe u zgjua nga gjumi.
Më e mrekulluar qe gruaja e tij, të dielën tjetër,
kur, në orarin e Meshës burri i saj i tha:
“Sot do vij edhe unë në Kishë me ty!”


Unë, vetëm unë, pikërisht unë, o Zot,
kam nevojë për t’u lutur! (dy herë).

Jo nëna ime, jo babaj im, jam unë, o Zot,
që kam nevojë për t’u lutur…
Jo diakoni, apo shefi im, jam unë, o Zot,
që kam nevojë për t’u lutur.

PSE VRAPON GJITHMONË?

Nga dritarja e tij
nën sheshin e tregut,
Mësuesi pa një prej nxënëzve të vet,
një farë Haikel,
duke ecur me shpejtësi,
i zënë në punë deri në grykë…
E thirri dhe e ftoi
që të shkojë tek ai.
“Haikel, a e ke parë qiellin sot?”
“Jo, Mësues!”
“Dhe rrugën, Haikel? A e ke parë
tani, e sheh atë?”
“Po, Mësues, e shoh atë!”
“Më thuaj çfarë sheh”
“Shoh njerëz, kuaj, karroca, tregtarë që lëvizin,
fshatarë që ngrohen,
burra dhe gra që shkojnë e kthejnë,
ja çfarë unë shoh”.
“Haikel, Haikel,- e qortoi me butësi Mësuesi –
pas 50 vjet, pas 100 vjet
do të jetë gjithmonë
një rrugë si kjo

dhe një treg si ky.
Makina të tjera do të sjellin tregtarë të tjerë
për të blerë dhe për të shitur kuaj të tjerë.
Por unë nuk do të jem më këtu,
edhe ti nuk do të jesh më këtu.
Atëherë unë të pyes, Haikel:
‘Pse vrapon nëse as s’ke kohë
për ta shikuar qiellin?’.
A e ke parë qiellin këtë mëngjes?”

NJË PROBLEM I MADH!

Një Hebre i devotshëm
shkoi një ditë me vrapë
te rabini i vet
dhe i tha:
“Rabi, ndodhi një gjë e tmerrshme…
Jam i dëshpëruar!
Biri im do të martohet me një të krishtere!”
Biri yt? –përgjigj Rabini –
më shiko mua dhe birin tim!
Unë jam shefi i Komunitetit,
më këqyrin dhe më vështrojnë
mua dhe ******** time!
Na marrin si shembull!
Dhe biri im do edhe ai të martohet me një të krishtere
dhe do të pagëzohet”.
xs
Hebreu i devotshëm,
duke dëgjuar këto fjalë,
heshti një moment,
i hutuar, pastaj i tha:
“Të gjithë vijnë tek ti,
me problemet e tyre.
Të pyes, çfarë bën ti
kur ke një problem aq të madh?
Prej kujt ti kërkon një ndimë, një këshillë?”
Rabini përgjigj:
“Çfarë do që të bëj edhe unë?
Kërkoj ndihmën e Hyjit!”.
“Dhe…Çfarë të ka thënë Hyji?”
“Hyji më tha: ‘Biri yt?...Le ta shikoj Birin tim, Jezusin!”.

Misteri i mishërimit është krejt këtu.

FOLJA

Një herë, një ministër ishte ulur
në buzë të një burimi në qytet.
Për mungesë vëmendjeje,
rrëshqiti brenda atij.
Disa njerëzë,që kalonin andej,
dolën përpara,
ia zgjatën dorën
duke thënë:
“Ma JEP dorën!”.
Por politikani
nuk e dëgjoi fare
dhe nuk ia shtriu dorën atij.
Në këtë moment arriti një burrë
që e hapi rrugën nëpërmes njerëzve,
duke thënë:
“Miq të mi,
ministri ynë,
qysh prej lindjes
mësoi vetëm foljen ‘të marrësh’;
ai nuk e njeh foljen ‘të japësh’.
Duke thënë ashtu,
ia zgjati dorën:
“Mirëdita, shkëlqësia juaj:
merrni, pra, dorën time!”.

NJË MOTËR E DISA VAJZA.

Një motër e disa vajza,
ishin duke e pastruar Kishën e vet.
E bënin më shumë dashuri
dhe entuziazëm,
si në qoftë do të ishin
duke përgatitur një katedralë
për Hyjin e tyre.
Erdhi eproria e gjeti
nje bank jashtë vendit të zakonshëm,
një vajzë me mengët shume të shkurta,
një tjetër me fundin mbi gjunjë
një tjetër me më shumë të kuq buzësh.
Të mrekulluarar, dalluan punën
duke i fshirë djersët që kullonin
nga çdo pore e lekurës së tyre.
Pastaj eproria filloi të largohet,
nën sytë me hije trishtimit të tyre.
E kur ajo u zhduk fare,
motra tha: “Le të kthehemi në dëtyrën tonë!”

DUAR TË PASTRA.

Pas vdekjes së tij,
një burrë u paraqit tek Zoti.
Me shumë krenari,
ai ia tregoi duart e veta,
duke thënë:
“O Zot, shiko si janë të pastra duart e mia!”
Zoti i buzëqeshi atij,
por me një hije trishtimi,
dhe i tha:
“Është e vërtetë,
Janë të pastra,

DUAR TË PASTRA 2

Shkrimtari Dostojevski tregon historinë e një zonje të pasur, por shumë koprrace, që menjëherë pas vdekjes së saj, gjeti përballë asaj një djallë shumë të keq që e hoqi në detin e zjarrtë të ferrit.
Engjelli i saj rojtar filloi të mendojë i dëshpëruar nëse do të ekzistonte një mundësi për ta shpëtuar atë.
Pas një kohë u kujtua për një ngjarje që ndodhi shumë kohë përpara, dhe i tha Zotit:
“Njëherë kjo zonjë ia dhuroi një qepë të kopshtit të saj një të varfëri”.
Zoti i buzëqeshi engjëllit: “Mirë. Falë kësaj qepe, mund të shpëtohet. Merre qepën,
Do ta afrosh në buzë të detit të zjarrtë në mënyrë që zonja të mund ta marrë, dhe pastaj terhiqe jashtë.
Nëse zonja do të rrijë lidhur fortë me atë vepër të mirë të vetëm që bëri, do të mund të jetë e terhequr deri në parajsë”.

Engjelli u var sa më shumë ishte e mundshme buzë të detit të zjarrtë dhe e thirri fortë gruan:
“Sa më shpejt, ngjitu për qepë!”
Kështu bëri zonja dhe filloi të ngritet kah qiellit.
Por një prej të dënuarve e kapi palën e veshjes së saj dhe u ngrit lart me të; një mëkatar tjetër e kapi këmbën e të parit dhe u ngrit edhe ai.
Shpejt u formua një rreshtë i madh njerëzish që ngriteshin kah parajsës, lidhur me zonjën që e kapi qepën që engjelli e kishte në dorë.
Djajtë ishin shumë të shqetësuar, sepse ferri ishte gati duke u boshatisur, i ngjitur krejt pas qepës.
Resti i madh arriti deri te dera e parajsës. Por zonja ishte me të vërtetë, një koprrace e pandreqshme e në këtë moment e pa rreshtin e mëkatarëve të ngjitur me veshjen e saj dhe bertiti e zemëruar: “Qepa është e imja! Vetëm e imja! Më lëshoni…”. Saktësisht në këtë moment qepja u shpartallua dhe gruaja me të gjithë ata që e ndiqnin, u rrokullitën në detin e zjarrtë.

PËRPARIMI

Një eksplorues përshkonte pyjet e pakufishme të Amazonisë, në Ameikën e Jugut.
Ai kërkonte fushë nafte dhe ecte gjithmonë me vrap. Për dy ditë të parë, njerëzit e vendit që i kishte punësuar për ti mbartur plaçkat, u adaptuan vetë me ritmin e shpejt dhe nervoz që njeriu i bardhë pretendonte prej tyre në gjithçka bëhej.
Por në mëngjesin e ditës tretë u ndaluan në heshtje, të palëvizëshme, me një hije trishtimi në fytyrë.
Ishte e qartë që nuk kishin absolutisht në mendje që të vazhdonin rrugën.
I padurueshëm, eksploruesi, duke u treguar orën dhe me shenja domethënëse, kërkonte që të kuptonin që duhet të niseni përsëri sa më shpejt, sepse ai nuk kishte më kohë.
“Nuk mundet, -u përgjigj shefi i tyre – këta njerëz kanë bërë rrugën duke ecur me shumë shpejtësi e tani presin që shpirtrat e tyre të arrijnë në trupat e vetë”


Njerëzit e epokës tonë ecim gjithmonë me më shumë shpejtësi.
Dhe janë të shqetësuar, të hutuar, të trullosur, dhe të trishtuar.
Kjo ndodh sepse shpirti i tyre mbeti mbrapa dhe nuk arritë në trupat e tyre.

POR NE RRIMË MBI UJË.

Mbreti Milinda, një mbret shumë i fortë, ia tha një meshtari të moshuar:
“Ti thua se njeriu që bëri çdo të keqe të mundshme për 100 vjet dhe e kërkon falje prej Zotit përpara vdekjes, do të fitojë mundësinë të rilindë në qiell.
Dhe nëse një njeri bën vetëm një krim dhe nuk pendohet, do të shkojë në ferr.
A është kjo e drejtë? A janë ndoshta 100 krime më të lehta se një e vetme?”

Meshtari i dha këtë përgjigje: “Nëse unë do ta marrë një gurë të vogël sa syri im, dhe e vë në sipërfaqen e liqenit, do të fundoset apo do të rrijë mbi ujë?”
Do të fundoset (mbytet)” përgjigji mbreti.
“Dhe nëse do t’i marrë 100 gure të mëdhej,dhe i vë në një barkë dhe e shtyj barkën në liqe, a do të fundosen (mbyten) apo do të rrinë mbi ujë?”
“Do të rrinë mbi ujë”.
“Atëherë 100 gurë dhe një barkë janë më të lehtë se një gurë i vogël?”
Mbreti nuk dinte çka do të përgjigj. Dhe meshtari i moshuar shpjegoi:
“Kështu, o mbret, u ndodh edhe njerëzve. Një njeri, edhe pse mëkatoi shumë, nëse mbështetet në Zotin, nuk do të fundoset në ferr. Përkundrazi njeriu që bën keq edhe një herë të vetme, dhe nuk e kërkon mëshirën e Zotit, do të birret”.

HIJA

Ditën e parë shkollore,
në një fshatë të shkretë,
një fëmijë ecte për në shkollë,
herët në mëngjes,
së bashku me ***** e vet.
Fëmijë ishte krejt i marrur
prej hapave të mëdha
të hijes së vet
të projektuar nga djelli i mëngjesit
që bëntë që ai të duket e të ndiet
një vigan lart më shumë se 30 metra.
Menjëherë nëna u ndal.
shikoi djalin drejtë në sy
dhe tha: “O biri im,
mos e shiko hijen tënde në mëngjes,
shikoje në mesditë”.

DHELPRA.

Një dhelpër, duke e kundruar hijen e vet
herët në mëngjes, tha:
“Sot për drekë do të haj një deve”.
Për gjithë mëngjesin endej andej-këndej
e kërkontë deven që do të hajë.
Në mesditë, duke parë hijen e vet, tha:
“Për këtë herë, mirë,
një mi do të më mjaftonte”

BETIMI

Një perandor i lashtë kinezë
bëri një ditë një betim solemnë:

“Do t’i pushtoj dhe do t’i fshij
nga mbretëria ime të gjitë armiqtë e mi”.
Mbas pak kohe, nënshtetasit e tij, të çuditur
e panë Perandorin e tyre
që shetiste nëpër kopshtet e pallatit mbretëror
me armiqtë e tij më të ashpër,
duke i marrë për krahë,
duke qeshur me ta,
dhe duke bërë shaka së bashku..
“Por,- i tha i mrekulluar një obortar –
nuk kishe premtuar që do të kishe fshirë
nga mbretëria jote të gjithë armiqtë e tu?”
“Me të vërtetë isha betuar dhe e kam bërë,
- përgjigj Perandori -.
Bëra që të gjithë të ndryshohen
dhe të bëhen miq të mi!”.
po Ju shkruaj nje histori tjeter.
Nje dite ne nje kishe te madhe ne Itali
po celebrohej sakramenti i Krezmimit.
Ipeshkvi qe celebronte kete sakrament filloi te pyeste femijet.
Iu afrua nje vajze te vogel dhe e pyeti:
"Cfare di ti per Krishtin?".
Vajza u hutua dhe nuk foli.
Ai atehere filloi ta ndihmonte dhe i tha:
"Ne emer te Atit, te Birit e te ... - dhe priti
qe vajza te pergjigjej".
Vajza u mendua pak dhe tha
dhe per habi te te gjithe pjesemarresve u pergjigj:
"Te nenes".
Sa e rendesishme ishte per kete vajze te vogel
Virgjera Mari!
Pershendetje. Mawlo

Një burrë kishte vendosur që të punojë livadhin e vogël afër shtëpisë së tij, për të realizuar një qilim të gjelbër “all’inglese”.
I kushtohej qilimit të gjelbër gjithë kohën e lirë.
Gati arriti qëllimin e vet, kur, në pranverë, pa që në qilimin e tij lindnin disa tarasakë, me lulet e tyre të verdha dhe shkelqyse.
Sa më shpejt kërkoi t’i shkul me gjithë rrënjë.
Por, të nesërmen dy lule tjera të verdha binin në sy në qilimin e gjelbër të tij.
Shkoj të blejë një helm të fuqishëm. U bë kot!
Nga ky moment, jeta e tij u bë një luftë e vazhdueshme kundër atyre luleve të verdha aq të forta, që çdo pranverë ishin gjithmonë më shumë. (shumëfishoheshin)
Çfarë duhet të bëj akoma?” – i tha një ditë, i zemëruar dhe i zhgënjyer gruas të vet.
Ajo e qetë, i përgjigj: “Pse nuk provon që t’i duash ato?”.
Burri e bëri këtë provë. Dhe pas një kohë të shkurtë, ato lule të verdha i dukeshin atij si një dorë të një artisti të madh në qilimin e gjelbër të livadhit të tij të vogël.
Dhe filloi të jetë i lumtur.

Sa persona të ngacmojnë, të nervozojnë! Pse nuk kërkon t’i duash?

Torrkerr

MJELLJA AFRIKANE

Në një shkollë agrikulturashë në Afrikë,
mësuesi kishte shpjeguar mirë
që lopët duhet të mjelleshin mirë,
dhe që për këtë as një pikë qumshti
nuk duhej të rrinte në sisorën e tyre,
që të mos vuajnë pezmatimin e gjirit.
“A keni kuptuar mirë? – pyeti mësuesi,
një burrë i madh, i fortë, i huaj.
“Po!” – i përgjigjën ata.
Dhe shkuan në shtallë për t’i mjelë lopët.
Pas disa minuta një nxënës,
shumë i kënaqur,
ia tregoi mësuesit një kovë me disa litra qumsht.
I mjaftoi një shikim i shpejt i sisave të lopes
mësuesit që të kuptojë që gjysma e qumshtit
nuk qe mjelë dhe për të murmuruar me veten:
“Ah! Këta të prapambetur!”.

Dhe i tha nxënësit:“Aq pak?”.
Dhe nxënësi shtoi: “Pse? Nuk të mjafton?”.

Nëse ke çka të mjafton, pse shqetësohësh?

Nji dit xhebraili i kishtu qu lajm nji hebreut
ka ardh dita e fundit per juve dhe duhet te beheni gati
per udhtim te ma ktthim...

hebreu u shtri ne shtrat dhe i thot gruas :
gru eja ketu pran meje, ndegjo shko veshu mir
veshu mir dhe qit te gjith arin qe ta kam ble
ne qaf ne vesh e ne flok...
pse thot gruja kush do vje ?
dot vje xhebraili e ndoshta te preferon ty
edhe pse me ka ftu mu....

SYRI I MARANGOZIT.

Ishte një herë, shumë kohë përpara,
në një fshat shumë të vogël,
zdrukthëtaria e një marangozi.
Një ditë, në mungesë të pronarit,
të gjitha veglat e punës së tij
u mblodhën dhe u këshilluan.

Mbledhja u bë e gjatë dhe plot me gjallëri,
disa herë edhe shumë e ashpër.
diskutohej për t’i larguar nga bashkësia e ndershme
e veglave disa prej tyre.

Një mori fjalën e tha: “Duhet ta largojmë motrën tonë Sharrën,
sepse kafshon e na bën të kërcejnë dhëmbët.
ka karakterin më kafshues të tokës”

Dhe Gozhdat?
A mund të jetojmë me njerëz aq të shpuesit?
Që të ikën edhe Lima dhe Rrashpa.
Të jetosh me ta është një ferkim, një mosmarrëveshje e vazhdueshme.
E duhet të largohet edhe Letërzmerili
për arsye që nuk bën asgjë tjetër përpos që të gërvishtë të afermin e vet!”.

Kështu diskutonin, gjithmonë në mënyrë më të ashpër,
dhe me më shumë gjallëri, veglat e marangozit.
Flisnin gjithë së bashku.
Çekiçi donte ta largojë limën dhe zdrugthin,
këta kërkonin të largoheshin gozhdat dhe çekiçin,
e kështu në rallë.
Në fund të mbledhjes të gjithë kishin larguar gjithë të tjerët.
Mbledhja u ndërpre përnjëherësh nga arritja e marangozit.
Të gjitha vegla heshtën kur ai u afrua banakut.
Burri mori një dërrasë
dhe e sharroi me Sharrën kafshuese,
e zdrukthtoi me Zdrukthin që i shkul qimet gjithçkaje që ai prek.
Motra Latore që plagos me vdekje,
motra Rrasha me gjuhën e vrazhdë,
Limezmerili që rafshon dhe gërvisht,
hynë në veprim menjëherë pas kësaj.

Marangozi i mori pastaj vëllezërit Gozhda,
gjithmonë shpuesit
dhe Çekiçin që rreh dhe përplas.
Ai i përdori të gjitha vegla
edhe pse kishin një karakter të keq,
për të ndërtuar një djep,
një djep shumë të bukur
për një fëmijë që ishte duke lindur,
për të pranuar jetën.

FENERËT E FIKUR.(19)

Një shofër u ndalua dhe u gjobit nga policia
sepse voziste me fenerë të prishura.
Kërkoi një servis për t’i riparuar.
Por një makanik nuk kishte kohë,
një tjetër ishte shumë i zënë,
një tjetër, pas një orë kërkimësh,
nuk e gjeti defektin,
x

Gabim
një tjetër, pas një shikimi të shpejt
kërkoi një shumë të madhe parash për ta riparuar.
Në fund gjeti një mekanik simpatik e të sigurtë në punën e vet.
Ky u afrua makinës, me gishtin dëftues dy tre herë e gërvishti
një vend më parë afër parafangës të djathtë,
pastaj afër parafangës të majtë,
dhe çuditërisht fenerët u ndizën.
“Sa?”, i pyeti shoferi, duke menduar që 50 centë do të mjaftonin.
“10 Euro”, tha mekaniku.
“Je shumë i shtrenjtë! Ke gërvishur vetëm kështu me thu.
50 centët mjaftojnë!”.
Por mekaniku këmbënguli: “Për gërvishjen, 50 centë. Por për të ditur ku ta bëj, 9 euro e 50 centë tjera!”.

Rëndësia e njohjes!

nderuar Torrkerry,
po Ju shkruaj nje histori te bukur.
Nje dite nje banor i Milanos vendosi
te shkonte dhe te vizitonte nje mikun e tij ne Indi.
U nis heret ne mengjes me avionin e pare
dhe mberriti ne Indi.
Aty e priste miku i tij indian se bashku me ********.
Ai qendroi aty disa dite dhe u kenaq shume.
Perpara se te largohej ai e ftoi mikun e tij indian
ne Itali.
Pas shume kohesh miku i tij indian vendosi
te shkonte ne Itali.
Ne aeroportin e Milanos e priste miku i tij italian.
Sapo mberriti atje te gjithe njerezit kthenin
koken te cuditur sidomo nga callma qe ai mbante rreth kokes.
Miku i tij italian e coi te vizitonte vendet me te bukura te Milano-s.
Nje dite tek po ecnin prane Katedrales miku i tij indian i tha:
"Miku im a e degjon kengen e bulkthit?".
"fare po thua miku im - iu drejtua milanezi - ketu eshte
nje zhurme kaq e madhe sa qe une nuk degjoj asgje."
Por indiani vazhdonte te kembengulte.
Pasi e pa qe miku i tij italian nuk po kuptonte asgje
mori nje monedhe dhe e hodhi per toke.
Te gjithe njerezit qe po kalonin kthyen koken.
"Si eshte e mundur valle - tha indiani qe ne
tere kete zhurme te madhe kengen e bulkthit nuk
e degjon askush, ndersa tringellimen e
monedhes e degjuan te gjithe?".
Miku i tij italian mbeti shume i cuditur dhe
nuk dinte si te pergjigjej.

Sa here Zoti na flet, por ne njerezit
nuk e degjojme

Bulkthi dhe monedha

Nje dite nje banor i Milanos vendosi
te shkonte dhe te vizitonte nje mikun e tij ne Indi.
U nis heret ne mengjes me avionin e pare
dhe mberriti ne Indi.
Aty e priste miku i tij indian se bashku me ********.
Ai qendroi aty disa dite dhe u kenaq shume.
Perpara se te largohej ai e ftoi mikun e tij indian
ne Itali.
Pas shume kohesh miku i tij indian vendosi
te shkonte ne Itali.
Ne aeroportin e Milanos e priste miku i tij italian.
Sapo mberriti atje te gjithe njerezit kthenin
koken te cuditur sidomo nga callma qe ai mbante rreth kokes.
Miku i tij italian e coi te vizitonte vendet me te bukura te Milano-s.
Nje dite tek po ecnin prane Katedrales miku i tij indian i tha:
"Miku im a e degjon kengen e bulkthit?".
"fare po thua miku im - iu drejtua milanezi - ketu eshte
nje zhurme kaq e madhe sa qe une nuk degjoj asgje."
Por indiani vazhdonte te kembengulte.
Pasi e pa qe miku i tij italian nuk po kuptonte asgje
mori nje monedhe dhe e hodhi per toke.
Te gjithe njerezit qe po kalonin kthyen koken.
"Si eshte e mundur valle - tha indiani qe ne
tere kete zhurme te madhe kengen e bulkthit nuk
degjon askush, ndersa tringellimen e
monedhes e degjuan te gjithe?".
Miku i tij italian mbeti shume i cuditur dhe
nuk dinte si te pergjigjej.

Sa here Zoti na flet, por ne njerezit
nuk e degjojme
Zotri Torrkerry.
Me pelqej pa mas Historit tuaja. Je i mrekullushem.
Nese nuk u prish do e postoj nje edhe une..

Amaneti.

Nje plak po vdiste dhe i la te birit tri Amanete.
I tha: Biro mos u miqaso me hyqmet! Mos i ndihmo shume fukarase, Por vetem pak! Mos i beso gruas! Keto ishin tri amanetet e Plakut para se te vdiste.
Mbasi vdiq Plaku djali shkoi dhe i beri te kundertat beri shok Mbretin,
Nje dite deri sa po dilte ne qytet e pa nje te varfer i cili po lerojke token me nje ka e ne njeren ane ishte lidhur vet dhe e ngrihte plugun. Njeriu e pyeti :
A je lodh or bujk
Po une jam shume i varfer dhe nuk kam para ta blej dhe nje ka e kau vetem nuk mundet ta ngreh pllugu dhe me duhet ti ndihmoj.!
Njeriu pa nje e pa dy nxorri kuleten dhe ja dha parat te blej edhe nje Ka!
Nuk shkoi shume kohe dhe djaloshi morri djalin e Mbretit dhe e kindapoi e futi diku me nje vend te siguret. Per nje jave Xhendarmeria e tij kerkuan e kerkuan por nuk e gjeten kund. Djaloshi nje mbremje deri sa po fliste me te shoqen i tregoj i tha: Mori grua une ja kam vrare djalin e Mbretit por ti mos i thj gje kujt se me shkon koka!!
Gruaja te nesmer doli te nje mikesh pas derke dhe deri sa po bisedonin ajo ja rrefeu krejt ndodhin mikeshes se vet! Mikesha menjeher pa humbur kohe morri burrin e saj dhe shkuan te Mbreti dhe i treguan se qfar kishte ndodhur me voglushin e tije.
Mbreti i hamendur dhe urdher ta kapin menjeher djaloshin dhe ta varrin te nesmern ne litar para popullit pasi qe ai ja kishte mbytur djalin.
Te nesmern para mira personave u ngrit trekendeshi dhe djaloshin e hipen ne karrige dhe ja vun litarin ne fyt...
Por para se ta mbysnin Mbreti tha: kush don me ja hequr karriken qe ai te vdes.
Menjeher fukaraja te cilit djali ja dha parat per ta bler kaun u ngrit vullnetar dhe tha: Une zotri!
Por Mbreti para se te jepte urdher tha: O njeri masi ke *** mik i imi e ke edhe nje fjal te fundit ...
Djali i gezuar tha:
Faleminderit madheri une nuk ta kam mbytur djalin ai eshte ne shtepin time me nje dhom ku askush nuk e di ai ka te gjitha lojrat e botes aty dhe te gjitha te mirat e botes por une kam dasht vetem ta di se sa te verteta jan Fjalet ne nje Plaku, sepse babai im para se te vdiste mi la keto tri Amaneta me tha : Biro mos u miqaso me hyqmet! Mos i ndihmo
shume fukarase, Por vetem pak! Mos i beso gruas! Por une i bera te kundertat qe ta shof se sa jan te verteta dhe ja me dulen ashtu si me tha ay. Ty te zura mikun me te mire. Kete milun qe don me ma hjek karrinen e ndihmova ta blej kaun. Dhe gruas i tregova per kindapim dhe ja se qme gjeti.
Mbreti menjeher dhe urdher ta largojn nga konopi dhe e beri sigurim te zemre

FUND